ယေဘုယျအားဖြင့်ဆိုရလျှင် အာဏာရှင်နိုင်ငံအများစုရှိ ပြည်ပရောက် ဒီမိုကရက်တစ်ပြည်သူများ၏ အခန်းကဏ္ဍသည် တရားမျှတမှုနှင့် ဒီမိုကရေစီ ဖော်ဆောင်ရေးတို့တွင် အင်မတန်အရေးပါလှသည်။ အင်တာနက်ဖြတ်တောက်ခံရခြင်း၊ လျှပ်စစ်မီးဖြတ်တောက်ခံရခြင်း၊ ဆိုရှယ်မီဒီယာအသုံးပြုမှု ပလက်ဖောင်းများ ကန့်သတ်ထားခြင်း စသည့်အခြေအနေမျိုးများဖြင့် သတင်းအချက်အလက် အမှောင်ချခံထားရသော အာဏာရှင်နိုင်ငံများ၏ မြေပြင်သတင်းအချက်အလက်များကို နိုင်ငံတကာမှ သိရှိရန် ဖြန့်ဝေပေးခြင်း၊ နိုင်ငံတကာအစိုးရများနှင့် အဖွဲ့အစည်းများထံ​ ပြည်တွင်းနေ ဖိနှိပ်ခံပြည်သူများကိုယ်စား အကူအညီများတောင်းခံပေးခြင်း ကဲ့သို့သော လုပ်ငန်းဆောင်တာများကို သက်ဆိုင်ရာနိုင်ငံများမှ ပြည်ပရောက်သူများ (တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများ)မှ တာဝန်ယူ ဆောင်ရွက် ပေးခြင်းများသည် အာဏာရှင်များအတွက် များစွာပင် အဟန့်အတားအနှောက်အယှက်သကဲ့သို့ ဖြစ်နေပြီး တချိန်တည်းမှာပင် ဒီမိုကရေစီဖော်ဆောင်မှုအတွက် လွန်စွာပင် အရေးပါလှသည်ကို တွေ့ရှိရပါသည်။ ဥပမာအားဖြင့် အာရပ်နွေဦးဟု သိရှိကြသည့် ဒေသတွင်း အုံကြွမှု စတင်ခြင်းမှ လှုံ့ဆော်ခြင်းကြောင့် လစ်ဗျား၊ ယီမင်နှင့် ဆီးရီးယားကဲ့သို့သော နိုင်ငံများမှ ပြည်ပရောက် တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများ၏ လှုံ့ဆော်မှုများသည် ကျယ်ပြန့်သော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့ကြသည်။ (ကိုးကား – Dana M Moss ၊ ၂၀၂၀) မြန်မာနိုင်ငံ၏ အရေးကိစ္စတွင်လည်း ပြည်ပရောက်မြန်မာများ၏ အခန်းကဏ္ဍသည် စစ်ဘေးဒုက္ခသည် ထောက်ပံ့ကူညီရေးများတွင် လွန်စွာပင် အရေးပါလှသည်ကို တွေ့ရှိရသည်။ နိုင်ငံတကာရှိ ပြည်ပရောက် ဒီမိုကရေစီဘက်တော်သား မြန်မာများသည် အာဏာရှင်အား ကျရာနေရာမှ ခုခံတော်လှန်နေသည့်  ပြည်တွင်းရှိ အမှန်တရားကို ချစ်မြတ်နိုးသူ ပြည်သူများအား မိမိတို့ နိုင်ရာဝန်ထမ်းကာ တဖက်တလမ်းမှ ကူညီပံ့ပိုးပေးနေကြချိန်တွင် ဂျပန်နိုင်ငံရောက် ပုလောသူ ပုလောသားများလည်းအပါအဝင်ဖြစ်သည်။

 နိုင်ငံတကာနှင့် ပြည်တွင်းရှိ သက်ဆိုင်ရာ လူပုဂ္ဂိုလ်များ၊​ အဖွဲ့အစည်းများသို့ သတင်းအချက်အလက်များ အချိန်နှင့် တပြေးညီပေးပို့ရန် ခက်ခဲခြင်း၊ စစ်ဘေးဒုက္ခသည် စခန်းများတည်ရှိရာ နေရာများသည် ပြည်မနှင့် ဝေးလံခေါင်းပါးကာ လူသားချင်း စာနာ ထောက်ထားမှု အကူအညီများရရှိနိုင်ရန် ခဲယဥ်းခြင်း စသည့် အကြောင်းတရားများကြောင့် ပြည်ပရောက် (ဂျပန်၊ ထိုင်း၊ စင်ကာပူ၊ မလေးရှား) ပုလောလူငယ်များ ပေါင်းစည်းကာ ရံပုံငွေရှာခြင်း၊ ရထားဘူတာများတွင် မြေပြင်အခြေအနေဆိုင်ရာ သတင်းအချက်အလက်များပါရှိသည့် ဆိုင်းဘုတ်များ၊ လက်ကမ်း စာစောင်များဖြင့် မိမိတို့ရောက်ရှိရာ နိုင်ငံရှိ ပြည်သူများဆီသို့ မြန်မာနိုင်ငံအခြေအနေများ ရှင်းပြကာ အလှူခံခြင်းတို့ကို လုပ်ကိုင်ကြခြင်းဖြင့် အာဏာရှင်ကို တော်လှန်နေကြလျက်ရှိသည်။ (ကိုသန့်ဇင် – အင်တာဗျူး – တိုကျို၊ ဂျပန် – အောက်တိုဘာ ၂၀၂၃ ) တဖက်တွင်လည်း ပြည်ပရောက် ထိုလူငယ်များသည် မြန်မာပြည်တွင်း၌ ကျန်ရှိခဲ့သော ၎င်းတို့၏ မိသားစုဝင်များ ဆွေမျိုးများအား လုံခြုံရေး အခြေအနေ များကြောင့်  ဘေးလွတ်ရာသို့ ရွှေ့ပြောင်းထားရသည့် အခြေအနေများဖြင့် ကြုံတွေ့နေကြရသည်။ မည်သို့ပေဆိုစေကာမူ ထိုလူငယ်များသည် ရံပုံငွေရှာသည့် ကမ်ပိန်းများ ပြုလုပ်သည့်အခါတိုင်း ထိုကမ်ပိန်း အချက်အလက်များနှင့် ဓာတ်ပုံများကို ဆိုရှယ်မီဒီယာများတွင် သတင်းဖြန့်ဝေခြင်းအားဖြင့် စစ်ဘေး ဒုက္ခသည်စခန်းများတွင်ရောက်ရှိနေကြသော၊ အခြားသော ဘေးလွတ်ရာနေရာများသို့ ရွှေ့ပြောင်းနေကြရသော ၎င်းတို့၏ ပုလောသူ ပုလောသားများအား စိတ်ဓာတ် ခွန်အား ပေးနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ (မချမ်းမြေ့ – အင်တာဗျူး – တိုကျို၊ ဂျပန် – အောက်တိုဘာ ၂၀၂၄)

ပုလောစစ်ဘေးဒုက္ခသည်စခန်းများကဲ့သို့သော မြန်မာစစ်တပ်ဆီမှ လူသားချင်းစာနာ ထောက်ထားမှု အကူအညီများ ရဖို့ပင်ဝေးစွ၊ အမှန်တရားကိုချစ်မြတ်နိုးသော အပြစ်မဲ့ပြည်သူများသည် ရက်စက်စွာ သတ်ဖြတ်ခံရခြင်း၊ အိုးအိမ်စည်းစိမ်များ ဖျက်ဆီးခံရခြင်းတို့ကိုသာ မြန်မာစစ်တပ်ထံမှ ရရှိနေသည့် အခြားသော စစ်ဘေးဒုက္ခသည်မည်မျှရှိမည်ကို ခန့်မှန်း၍ပင် ရပေသည်။  ၁၉၈၈ ခုနှစ်တွင် ထွက်ရှိခဲ့သည့် နေရပ်စွန့်ခွာတိမ်းရှောင်မှုဆိုင်ရာ လမ်းညွှန်အခြေခံမူများ (Guiding Principles on Internal Displacement) တွင် အသက်၊​ ဂုဏ်သိက္ခာ၊ လွတ်လပ်မှုနှင့် လုံခြုံရေး စသည့် အခြေခံလူ့ရပိုင်ခွင့်များကို ချိုးဖောက်သည့် နည်းလမ်းဖြင့် နေရပ်ကိုစွန့်ခွာကာ ရွှေ့ပြောင်းစေခြင်း မပြုစေရဟု ဖော်ပြထားသော်ငြားလည်း ပုလောပြည်သူများအပါအဝင် မြန်မာနိုင်ငံတဝှမ်းမှ စစ်ဘေးဒုက္ခသည်ပြည်သူအပေါင်းတို့သည် မြန်မာစစ်တပ်၏ အသက်အိုးအိမ် ဖျက်ဆီးမှု ပေါင်း မြောက်များစွာ၏ဒဏ်ကို အလူးအလဲခံကြရဆဲဖြစ်သည်။​ သို့ဆိုလျှင် အထက်တွင် ထောက်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း မြန်မာစစ်တပ်မှတဆင့် လူသားချင်းစာနာ ထောက်ထားမှုအကူအညီများ ပေးအပ်ရန်ဆိုသည့်အချက်ကို ကုလသမဂ္ဂ အဖွဲ့အစည်းများနှင့်တကွ နိုင်ငံတကာ လူသားချင်းစာနာ ထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ အကူအညီပေးရေး အဖွဲ့အစည်းများ အနေဖြင့် အလေးအနက်ထား စဥ်းစားသုံးသပ်သင့်ကြောင်း အကြံပြုအပ်ပါသည်။